10 superdagen Bolivia met een tragische afsluiter

Goeieavond vrienden,

16 maart la Paz

Deze dag had ik veel op de planning staan. Ik zou mijn kleren laten uit wassen een bus ticket boeken en de stad verkennen en foto's maken. Kortom een leuk dagje. Eerst maar in ontbijten om 7 uur in de ochtend.Een kop koffie en een lang stokbroodmet kip Na het ontbijt heb ik voor iets minder dan twee euro mijn kleren laten wassen. Ik had twee kilo aan was dus geen geld al zeg ik het zelf. Na het afgeven ben ik door La Paz gaan wandelen. Helaas erg druk op straat maar wel veel gave dingen gezien. Ik ben naar mijn gevoel wel 100 opticiens binnen gegaan. Uiteindelijk wel geslaagd voor een mooi rayband zonnebril. Ook heb ik nog een naaisetje gekocht voor mijn vlaggetjes. Het was bij elkaar maar 1 euro dus oom geen geld. Na een uurtje of twee gewandeld te hebben. Ben ik naar een pizzeria gegaan want ik had ontzettend veel zin in pizza haha. Een lekkere grote pizza salami op met cola. Na het eten ben ik terug gegaan en heb ik mijn busticket gekocht voor dezelfde avond nog naar Potosi. Om kwart voor 8 pakte ik een taxi naar het busterminal. Om half 9 reden we weg, ik controleerde of mijn backpack in de bus werd gestopt. Daarna ben ik lekker gaan slapen. Een nadeel ik moest vanaf het begin van de reis plassen. Ik dacht dat er wel een wc in de bus was maar dat was niet zo. Gelukkig werden we wakker gemaakt voor een korte stop van 5 minuten. Dit was wel lache want iedereen moest plassen hahah.

17 maart Potosi

Om half 6 kwam ik aan in Potosi en pakte ik een taxi naar het hostel. Toen ik hier aan kwam bleek deze vol te zijn. Jammer want hier hadden Elsje en ik afgesproken. Ik ben voor 80 soles naar het hostel aan de overkant gegaan. Gelukkig had ik wel een eigen kamer met tweepersoonsbed en badkamer met wc. Tegen de middag ben ik gaan eten in een restaurant want ik had honger. Toen ik terug was kwam Elsje mijn hostel binnengelopen. Super leuk. We hebben lekker bijgeklets en besloten savonds wat te gaan drinken. Savonds we gingen op zoek naar een kroeg en na lang zoeken en vele overwegingen toch een gevonden. Hier hadden we al drie liter bier op toen er een Australische mijnwerker en een gast uit new york bij ons kwamen zitten.  Dit was wel lache. Toen we om 11 uur de pub uitgezet werden omdat het ging sluiten besloten we om te zoeken naar een andere kroeg. Toen we goed en wel buiten waren zagen we aan de overkant van ons straatje ruzie. Twee mannen werden in elkaar geslagen door een andere gast. Zei waren ook met tweeën maar de vriend  liet het allemaal toe net als wij. Een man vroeg ons om hulp maar tot mijn spijt hebben we niet gereageerd op zijn verzoek. Terwijl ik ontzettend in dubio zat net als d
rest. Je weet niet hoe het afloopt. Voor het zelfde geld zit je straks naast Joran. Balen. Elsje en ik besloten  om terug te gaan naar ons hostel. Toen we door het park liepen kwam een Belg en een Deens meisje ons tegemoet. We zijn dus weer om gedraaid en samen met hun  en verder gegaan haha.  Uiteindelijk  vonden we  een  disco karaoke bar waar we al eerder op de avond waren maar omdat het leeg was weer weg gingen. Dit was super grappig. Het was ergens afgelegen op de tweede verdieping alleen maar Bolivianen en wij.  Het was niet al te druk maar we hadden ons eigen plekje en genoeg bier. Het werd steeds gezelliger en er kwamen ook een aantal Bolivianen bij ons zitten. De gangsters van Potosi volgens mij. Beide leken 16 jaar haha en zagen er uit als de marokkanen bij ons in Tilburg. We zijn hier tot half drie geweest en toen besloten we om maar is terug te gaan. Goed zat en gelukkig. 

18 maart Potosi

Met redelijk wat hoofdpijn stond ik om 9 uur op. Ik moest heel mijn zooi weer inpakken en verhuizen naar de overkant. Om half tien ben ik nog snel gaan ontbijten en daarna weg gegaan. Het was zondag dus er was weinig te doen. We wilde eigenlijk vandaag de mijn in gaan maar die was gesloten helaas. Dus zijn Elsje en ik maar de hele dag gaan wandelen. Erg gezellig. Elsje moest nog ontbijten dus gingen we bij een tentje zitten waar ze goeie muziek hadden. Lekker in het zonnetje.  Daarna zijn we weer even gaan relaxen en nadat we weer zin hadden om iets te doen bijna heel de stad gezien. We zijn naar een markt geweest. Daar verkochten ze alles van de koe. De mond ,neus, hersenen, 
Lever en nog veel meer.  Toen we honger hadden zijn we naar een Boliviaans eettentje gegaan en hebben we daar een 4 gangen menu op voor 1 euro. Geen geld dus.  Terug in het hostel heb ik lekker voetbal gekeken de hele middag en Pinokio. Tegelijkertijd op internet. Om half 7 begon een documentaire over de mijn. The devils miner. Hele trieste film over kinderen die al vanaf hun tiende in de mijn staan te werken om een klein beetje geld te verdienen. Deze film duurde tot 8 uur. Na de film werd het voor mij toch echt iets te veel. Voelde me niet echt fijn want er is zoveel armoede en teveel kinderen zijn hier al op jonge leeftijd aan het werk. Nadat zijn we snel een pizza gaan halen want om half 9 begon er een andere film THE motorcicle diarrees . Super grappige film. Onder de film hebben we lekker pizza gegeten en daarna naar bed.


19 maart Potosi-Tupiza ( de mijn)

Deze morgen stonden de mijnen van Potosi op het programma. Na gisteren de film gezien te hebben over the devils miner was ik eigenlijk best zenuwachtig en ook wel bang.  Om 9 uur moesten we klaar staan bij de receptie van ons hostel en kregen we hier onze uitrusting. Een helm met lamp, een broek en een jas die over onze kleren moesten en een paar laarzen. Nadat iedereen klaar was gingen we naar de markt om spullen te kopen voor de miners. Dit bleek geen markt te zijn maar gewoon twee winkeltjes in een deuropening. Hier kocht ik cocabladeren, ranja, werkhandschoenen, alcohol 96% en dynamiet. Machtig en raar om dat spul in je handen te hebben. Na de markt vertrokken we naar boven en werd ik steeds meer zenuwachtig. Ik werd best bang en moest behoorlijk wat moet tevoorschijn toveren. Na heel wat cocabladeren in mijn linker wang gestopt te hebben begon de stress en angst voor een groot deel te af te nemen. Wonderspul!!! Uiteindelijk kwamen we aan bij de mijn. Hier kregen we een kwartiertje de tijd om foto's te maken en daarna kregen we wat instructies over wat we wel en niet moesten doen in de mijn. Helm afzetten bijvoorbeeld. Ook vertelde de gids dat maandag en vrijdag feestdag is voor de miners dus dat betekende veel alcohol. Maandag om de week te beginnen en vrijdag om de week af te sluiten. Het moment was aangebroken we gingen de mijn in. Ik was nog geen 100 meter de mijn in of ik had al 5 keer mijn kop gestoten. Ik voelde me in het begin helemaal niet op mijn gemak, het werd als maar kleiner en kleiner. Daarna ging het wel een stuk beter toen we ergens gingen zitten. Ik probeerde me een beetje te oriënteren maar dat was gewoon onmogelijk. Er was ontzettend veel stof en binnen enkele minuten zag ik ook wit. Ik bleef maar cocabladeren eten om rustig te worden en om al mijn angsten te overwinnen. Dit ging best goed. We zijn gaan lopen door de mijn  en kwamen bij twee miners die gaten aan het boren waren. Ik mocht mee helpen met gaten boren. Dit was erg zwaar want de boormachine trilde enorm en was heet. Maar wel een geweldige ervaring om gedaan te hebben.  Tijdens het gaten boren bracht een andere miner de springladingen aan. Best gevaarlijk en vooral niet veilig op de manier hoe het gebeurde. Ze kennen hier dus geen arboregels net als bij ons haha. Nadat er genoeg gaten geboord waren namelijk 16 werden de springladingen ( dynamiet) aangestoken. We hadden precies 4 minuten de tijd om weg te komen.  Het waren harde knallen en het was ook best eng btw. Toen de explosies achter de rug waren gingen we het vieren met een mix van alcohol en ranja. Dit is een traditie van de miners. Dit vond ik wel een beetje lang duren en dat was eigenlijk best jammer.  Nadat de alcohol op was gingen we terug naar buiten. Nog even wat foto's van de tio gemaakt. De tio is als de god voor de miners. Omdat de miners zo diep onder de grond zitten geloven ze niet meer in god omdat ze denken dat god ze niet kan bereiken. Daarom hebben de miners de tio.  De miners doen alles om de tio tevreden te houden anders betekent dat bad luck. En dat duidt dan weer op de dood. Enkele voorbeelden zijn offeringeren. Ze geven cocabladeren aan de tio, alcohol en sigaretten. Als ze alcohol drinken dan doen ze dat met hun rechterhand en laten ze eerst twee scheutjes alcohol morsen voordat ze het opdrinken. Doen ze dit niet dan betekent dat bad luck. Eenmaal buiten was ik wel een beetje ontroerd. Voelde me niet echt lekker en kon het ook nog niet echt goed bevatten hoe klote het is om zo iedere dag in de mijn te staan op zoek naar mineralen. Die nog maar schaars aanwezig zijn. Maar aan de andere kant voelde ik me wel stoer en een echte man. Een echt mannenberoep.  Uiteindelijk zijn we terug gegaan naar ons hostel en zijn toen snel gaan douche. Gelijk daarna zijn Elsje en ik ons busticket gaan halen en hebben we gegeten.  Elsje en ik besloten op tijd om naar het busstation te gaan dus pakte wij een taxi.

20 maart Tupiza

De bus was voor mij echt een ramp. Mijn stoel was kapot dus als ik maar met iets te veel gewicht in mijn stoel ging liggen, zakte hij door en lag ik op de mensen achter mij. Ik heb dus de hele tijd op moeten letten dat ik niet achterover viel. Klote dus. Halverwege stopte de bus voor een uur. Ook zo iets belachelijks want het was maar een busrit van 6 uur. De buschauffeur had honger dus daar hebben we met zijn alle op gewacht. Eindelijk om half 2 aangekomen in Tupiza pakte We met drieën een taxi. We hadden een jongen genaamd James uit Engeland ontmoet op het busstation. Maar ik had hem al eerder in Potosi gezien. Voor 5 bolivianos pp bracht hij ons naar het hotel. Belachelijk duur want het was letterlijk 300 meter. Ik was helemaal kapot en was blij dat ik eindelijk in een bed lach. Gelukkig werd ik eindelijk eens om half 10 wakker in plaats van iedere dag 6 of 7 uur. We hadden besloten om vandaag een lazzy day te houden. Het enigste wat we gedaan hebben is het paardrijden geregeld voor de volgende dag en eventueel de 4 daagse jeep tour. 

21 maart Tupiza

Om half 10 zaten we aan de ontbijt tafel want om tien uur gingen we paardrijden.  Aangekomen bij het kantoortje kregen we beenkappen en een cowboyhoed. Dit was echt wel gaaf en voelde ook echt goed. We gingen samen met onze gids. Zei niet veel een antwoorden alleen op vragen meer niet. Het was tien minuutjes lopen naar de paarden. Er stonden vier paarden klaar twee witte en twee bruine. Ik wilde op de bruine maar natuurlijk kreeg ik weer de witte. Maar ach prins op het witte paard is ook niet verkeerd. Eenmaal op de paarden gingen we rustig lopen. Eenmaal in de natuur mochten we galopperen. Dit was echt super gaaf alleen deed super veel pijn aan mijn zak in het begin. Maar dat ging snel over. Gelukkig duurde het galopperen niet al te lang. Het was echt 5 uur lang genieten van de prachtige omgeving. De natuur was zo adembenemend mooi. Allerlei verschillende kleuren bergen en vele plantensoorten. En een lekker zonnetje en een lief paard wat goed naar me luisterden. Terug in het hostel ben ik gaan douche, eten en lekker gaan slapen. Was ontzettend moe van het paardrijden.

22 maart Tupiza-Jeep tour Tour dag 1

De volgende ochtend vertrokken we met 2 jeeps aan onze 4 daagse tour. Ik zat samen met Els, James (Engeland), Kaila en Nancy (Canada) in de jeep. We reden de hele ochtend en middag rond door de adembenemende natuur van Bolivia. Dit was echt waanzinnig en super gaaf. Onderweg kregen we genoeg tijd om foto's te maken van de omgeving en te genieten van een lekkere lunch. Samen met de andere Jeep. Daarna reden we weer verder en verder en zagen we allerlei mooie dingen van vogels tot lama's en prachtige verschillende kleuren bergen. We kregen smiddags lunch en daarna zijn we verder gaan rijden naar ons verblijf ergens in de middle of knowwere.  Savonds lekker van de sterrenhemel genoten en vroeg naar bed gegaan want het zou weer vroeg dag worden. 4 uur vertrokken we want we hadden een jeeptocht  van 11 uur voor de boeg. Eenmaal in bed had iedereen een lekker dik matras maar ik lag op een matje. Ik ben dus gaan zoeken naar een Matras en ik vond er een haha ergens buiten in een schuurtje waar ik naartoe verwezen werd. Daar ben ik dus maar op gaan liggen.

23 maart  Jeep tour dag 2

De volgende ochtend vertelde iedereen dat ik had gepraat  in mijn slaap. Voor mij niks nieuws maar toch grappig om te horen.  We kleden ons snel aan want we waren allemaal te laat wakker geworden. Snel ontbeten en vlug onze spullen ingeladen in de jeep. We betrokken in het donker maar het duurde niet lang of het werd licht. Vandaag stonden een aantal reservaten op het programma met onder andere flamingo's,  Lagoons ,geisers en een hotspring op bijna 5000 meter hoogte. De hotspring was echt super want ik had ontzettend last van mijn rug van de afgelopen nacht. En de spierpijn van het paardrijden was ook nog niet helemaal verdwenen. Verder was het gewoon weer puur genieten van het uitzicht en al het gebeuren erom heen. Onderweg kregen we nog een lekker band. Ik heb Mario meegeholpen met de band verwisselen. Het was gewoon super om te doen. Klinkt gek want wat is er nou zo leuk aan eeband verwisselen! Toch had het iets bijzonders voor mij om lekker in de zon hoog in de bergen te sleutelen aan de auto.  Nog gebuur later klapte de rechter voorband. Maar na het verwisselen van de eerste band was de tweede een eitje en kregen we binnen 10 minuten de andere band erop. Goed teamwork al zeg ik het zelf.

24 maart Jeep tour dag 3
 
Deze dag was ook gewoon weer bijzonder op zich. Ontzettend veel flamingo's opnieuw gezien en heel veel verschillende kleuren met plassen water. Deze toch was minder lang dan die van gisteren we reden ongeveer 7 à 8 uur in de richting aan Uyuni. Hier was onze overnachting en stond voor de volgende dag de zoutvlaktes op het programma.

25 maart Jeep tour dag 4 Uyuni-Tupiza- Villazon-Argentinië 

sochtends vroeg vertrokken we richting de Salar. We zagen om 6 uur de zon op komen en dit was opnieuw adembenemend. Hier kregen we genoeg tijd om mooie foto's van te maken en dat heb ik dus ook gedaan. Nadat de zon eenmaal opgekomen was gingen we naar het zouthotel. Er bestaat een wet over de zoutvlaktes dat erniemand zout mag exporteren enkel alleen de mensen uit het dorp en er mag ook niks gebouwd worden op het zout dus in feite is dit zouthotel illegaal gebouwd. Maar doordat het eigendom is van mensenuit het dorp is het toch wel weer toegestaan. Heel vreemd maar dit had ik ervan begrepen. Bij het Zouthotel aangekomen wilde ik zeker weten dat het van zout gemaakt was dus likte ik met mijn tong tegen de muur. En inderdaad het was zout! Heel zout. Rond half 2 waren we terug bij ons hostel en stond onze lunch klaar. Na de lunch nam ik afscheid van de groep want ik ging weer terug naar Tupiza samen met de gids. Want vanuit hier kon ik naar Argentinië. De rest van de groep ging naar het noorden van Bolivia.  Het zou een tocht worden van 5 uur maar het werd vele uren later. We stopten regelmatig. We reden met drie jeeps door een bergpas  achter elkaar. Ik zat in de tweede jeep. Toen het schemerig begon te worden raakte we de derde jeep kwijt. We bleven 10 minuten wachten maar kwam niet opdagen. We besloten om te draaien en te gaan zoeken naar de derde jeep. Na 5 minuten rijden zagen we koplampen. Mijn hard sloeg echt meerdere malen over voor mijn gevoel. De auto was van de weggeraakt en beland op zijn kop in een ravijn 20 meter lager. Snel stapte we de auto uit en rende naar beneden. De man achter het stuur was buitenbewustzijn en achterin zaten twee vrouwen. Een lag in shock en de ander redelijk ongedeerd. De man een grote hoofdwond eveneens de vrouw hadden allebei De andere jeep reed zo snel als hij kon naar het dichtstbijzijnde plaatsje. Dit bestond enkel uit een paar huisje gemaakt van klei en een zonnepaneel met bereik voor telefoon. Zei hadden de alarmlijn  gebeld. helikopter was onderweg vanuit Argentinië. Het dichtstbijzijnde  hospitaal.
Na enkele minuten hadden we heel voorzichtig de drie uit de auto gekregen en naar boven gedragen op een paar aan elkaar vastgebonden balken. Na 10 minuten arriveerde de helikopter. Er was een piloot en een arts.  Aangezien ik naar Argentinië moest had Mario geregeld dat ik mee  mocht  vliegen omdat de arts blijkbaar hulp nodig had om de twee patiënten te verzorgen en het niet alleen afkon. Gelukkig hoefde ik alleen maar het hoofd van de vrouw vast te houden. Na twintig minuten vliegen kwamen we aan bij het hospitaal. Gelijk stond er van alles klaar. De man en de vrouw werden verder afgevoerd. ik werd opgevangen door een zuster en ik kreeg nog complimenten van de arts. Ik kreeg een fles water en ze verwezen me naar een badkamer waar ik me op kon frissen aangezien ik onder het bloed zat. Mijn shirt heb ik daarom maar weggegooid. Vervolgens kreeg ik nog een tetinusprik. Een man van de beveiliging kwam naar me toe en vroeg naar mijn paspoort. Hij is voor mij naar de immigratie gegaan en heeft mijn paspoort gestempelt. Klein uurtje later was hij terug en ben ik op zoek gegaan naar een hostel. Gelukkig ben ik weer een beetje bijgekomen en alles gaat goed verder

Adios amigo's. Hopelijk was het niet al te lang haha.

Groetjes vanuit Salta Argentinië.